هدف از خلقت انسان چیست؟ هدف از افرینش جهان چیست؟

شاید برای شما هم سوال پیش امده باشد هدف از خلقت انسان چیست؟ هدف از خلقت انسان چی بوده است؟ در این مقاله با نکته ها و دیدگاه های ائمه و قران به این سوالات جواب میدهیم.

قران کریم می فرماید:

إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَیْءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَن نَّقُولَ لَهُ کُن فَیَکُونُ

فرمان نافذ خدا مانند مخلوقات نیست که با اندیشه و تفکر و نطق و کلام همراه باشد.

چرا که خدای سبحان برای انجام کاری نیاز به برنامه ریزی وتفکر ندارند.

امیر المومنین علی (ع)  در نحج البلاغه می فرماید:

{{ یقول لمن اراد کونه فیکون لا بصوت یقرع و لا بنداء یسمع و انما کلامه سبحانه فعل منه انشاناه و مثله لم یکن من قبل ذلک کائنات و لو کان قدیما لکان الها ثانیه }}

(( او به هر چه اراده کند، می گوید موجود باش و بیدرنگ موجود می شود.

کلام او نه صوتی است که در گوشها شنیده شود، بلکه سخنخدای سبحان همان فعل اوست که ایجاد می کند. پیش از او (خدا) چیزی وجود نداشته و اگر می بود خدای دومی محسوب میشد. ))

خداوند موجودات را بر مبنای حکمت آفریده اما متاسفانه هنوز عده ای به اشتباه فکر میکنند که خداوند مانند یک مهندس طراح ابتدا طرحی ا در نظر گرفته و سپس آفرینش را بر طبق آن انجام داده است.

هدف از افرینش جهان چیست؟

امیرالمومنین علی (ع) می فرماید:

{{ اراده خداوند مانند اراده و فعل مخلوقات نیست، زیرا اراده مخلوقات ضمیری دارد که ه فعل آن بر میگردد ولی اراده خداوند متعال همان فعل اوست.

او مانند مخلوقات نیست که بینشی داشته باشد و فکری را بر مبنای آن طرح ریزی نماید، چون تمام این ویژگیها از اوصاف مخلوقات است و اراده خداوند متعال همان فعل اوست که ایجاد می کند و امری را به انجام می رساند. }} (تفسیر البرهان)

آن حضرت همچنین درباره صفات خداوند متعال می فرمایند:

{{ لم یطلع القول علی تحدید صفته و لم یحجبها عن واجب معرفته فهو الذی تشهد له اعلام والوجود علی اقرار قلب ذی الجحود تعالی الله عما یقوله المشبهون ( المشتبهون) به و الجاحدون له علوا کبیرا }} (نهج البلاغه)

(( نه عقلها را بر کُنه (عمق) صفات خویش آگاه ساخته و نه آنها را از معرفت و شناخش بازداشته است.

اوست که نشانه های عالم هستی،  دلهای منکران را به اقرار به وجودش واداشته و از گفتار کسانی که او را انکار و یا به مخلوقاتش تشبیه می کنند، برتر و بالاتر است. ))

حضرت در خطبه دیگر می فرماید:

(( دست اندیشه های بلند به دامن کبرایی اش نرسد تا در حد و نهایتی محدودش کنند و تیر هوشان نتوانند نقش او را در خیال تصویر نمایند.

حواس از درکش ناتوان و دستها از لمسش قاصرند. تغییر و دگرگونی در او راه ندارد و گذشت زمان تاثیری د او نمیگرارد. گذران روز و شب او را سالخورده نسازد و روشنایی و تاریکی در او اثر نکند.

خداوند به اعضا و جوارح و اجزاء و عوارض و ابعاد توصیف توصیف نگردد و برای او اندازه و نهایتی وجود ندارند و نیستی و سرآمدی نخواهد داشت. چیزی او را در خود نمیگنجاند که بالا و پایینش ببرد و نه چیزی او راه حمل کند که کج یا راست نگهدارد. در درون اشیا قرار دارد و نه بیرون آن. ))

همچنین امام سجاد (ع) در مناجات خود می فرماید:

{{ الحمد لله الا بلا اول کان قبله و الخر بلا اخر یکون بعده الذی قصرت عن رویته ابصار الناظرین و عجزت عن نعته اوهام اولواصفین }} (صحیفه سجادیه)

ستایش مخصوص خداست که هستی او مبدا آفرینش است بی آنکه ذات ازلی او ابتدای داشته باشد و آخرین چیز در وجود است بی آنکه برای آن حقیقت ایدی آخر و انتهایی تصور شود.

موجودی قبل از او انتهایی تصور شود. موجودب قبل از او وصفش عاجز است.

شیخ صدوق عاصم بن حمید نقل کرده که گفت: ((نسبت به آنچه دیگران دربار رویت و دیدن پروردگار روایت می کردند به امام صادق (ع) عرض کردم. ضرت فرمود: خورشید یک جزء نور کرسی است و کرسی یک جزء از هفتاد جزءنور عرش است، عرش یک جزء از هفتاد جزء نور حجاب است و حجاب یک جزء از هفتاد جزء نور ستر است. اگر راست می گویند چشمشان را از خورشید در صورتی که ابری آن را احاطه نکرده باشد پر کنند. ))

هدف از افرینش جهان و انسان

قران کریم درباره هدف آفرینش چنین می فرماید:

{{ وَ لَوْ شاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً واحِدَةً وَ لا يَزالُونَ مُخْتَلِفِينَ }}

(( واگر خداوند تو می  میخواست همه مردم را یک امت قرار می داد (ولی چنین کاری نکرده) و همیشه انسانها (در پذیرش حق) با هم اختلاف دارند. مگر کسانی که مشمول رحمت پروردگارند و اصلا خداوند مردم را برای پذیرش این رحمت آفریده…)

طبق این آیه رحم الهی، هدف اصلی آفرینش است و در آیات مورد بحث تنها به عبودیت و بندگی تاکیدشده و با صراحت آن را به عنوان هدف نهایی آفرینش جن و انس معرفی ی نمایند.

البته این رحمت الهی مخصوص گروه معینی نیست و همه می توانند در صورت اراده و خواست خویش از آن استفاده کنند و بلکه خداوند مردم را برای پذیرش این رحمت  موهبت آفریده است. آنان که بخواهند در زیر این چتر پذیرش این رحمت و موهبت آفریده است. آنان که بخواهند در زی این چتر رحمت قرار گیرند، را برایشان باز است.

رحمتی که از طریق تشخیص عقل و هدایت انبیا و ائمه اطهار و کتب آسمانی به مردم افاضه شده بطوریکه هر گاه از ایت رحمت و موهبت استفاده گنند، درهای بهشت و سعادت جاویدان به رویشان گشوده خواهد شد و جاذبه عشق الهی آنها را به طرف مصدر رحمت خواهد کشانید.

همچنین در قران آمده است:

اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا

(( خدا آن کسی است که هفت آسمان را افرید و از زمین نیز مانند آن را خلق کرده است. فرمان او در میان آنها نازل می شود تا بدانید که خدا بر هر چیزی تواناست و علم او به همه موجودات احاطه دارد.))

این آیه اشاره روشنی به عظمت و قدرت خدا در آفرینش آسمنها و زمین دارد. از آنجا که قدرت و امر او در میان خلقت دائم و مستمر می باشد و هدف از  همه آفرینش تکامل بشر است، بنابر این وجود انسان پیوسته در حال تکامل و حرکت دائم به سوی هدف الهی باشد.